ΧΓ Αντωνακούδης,  Δντής,Καρδ Κλινικής Ασκληπιείου Βούλας      

Ο υποθυρεοειδισμός  δεν είναι πολύ συχνή πάθηση, αφού η συχνότητά του υπολογίζεται  σε  1 στις 1500 εισαγωγές.  Είναι συχνότερος στις γυναίκες  παρά στους άνδρες και συνήθως παρουσιάζεται στις ηλικίες μεταξύ 30 και 60 ετών.Χαρακτηρίζεται από αύξηση του βάρους, ξηρό δέρμα, μη ανοχή στο ψύχος, βράγχος φωνής, δυσκοιλιότητα, διαταραχές μνήμης, λήθαργο ενώ αντίθετα ο υπερθυρεοειδισμός έχει ως κύριες κλινικές εκδηλώσεις την απώλεια βάρους με διατήρηση της όρεξης, μη ανοχή στη ζέστη, αίσθημα παλμών, αδυναμία, ευερεθιστότητα, αϋπνία.  
Οι καρδιαγγειακές εκδηλώσεις δεν είναι πολύ συχνές, είναι όμως σημαντικές και ταλαιπωρούν τους ασθενείς,αφού νοσηλεύονται για πιθανή καρδιοπάθεια ενώ το πρόβλημα βρίσκεται στο θυρεοειδή.. Επειδή πολλές φορές μπορεί να προεξάρχουν τα καρδιαγγειακά συμπτώματα καλό είναι ο κόσμος να γνωρίζει τα συμπτώματα αυτά.

Τα συνηθέστερα ευρήματα είναι:

1.      Δύσπνοια προσπάθειας και μειωμένη ανοχή στην κόπωση. Τα συμπτώματα αυτά είναι πιθανότερο να οφείλονται στη μειωμένη δραστηριότητα των ασθενών και σε μυϊκή δυσλειτουργία, παρά σε καρδιακή δυσλειτουργία

2.      Βραδυκαρδία

3.      Υπέρταση.Περίπου το 20-40% των υποθυρεοειδικών έχουν υπέρταση

4.      Καρδιακή δυσλειτουργία με μειωμένη συσπαστικότητα, διάταση-καρδιομεγαλία και ανεύρεση περικαρδιακού υγρού. Όμως πρακτικά έκδηλη καρδιακή ανεπάρκεια οφειλόμενη αποκλειστικά σε υποθυρεοειδισμό είναι σπάνια

5.      Οίδημα που δεν αφήνει εντύπωμα στην οσφύ, τα χέρια και τα πόδια είναι χαρακτηριστικό αλλά σπάνιο σήμερα εύρημα.

6.      Αρρυθμίες. Πέραν της βραδυκαρδίας μπορεί να υπάρχουν κοιλιακές έκτακτες και σπάνια κοιλιακή ταχυκαρδία με μακρό QT διάστημα.

7.      Στεφανιαία νόσος. Η εμφάνιση πιθανής στηθάγχης σε μερικούς υποθυρεοειδικούς ασθενείς και η συχνή υπερχοληστερολαιμία οδηγεί μερικούς να πιστεύουν ότι ο υποθυρεοειδισμός συνδέεται με επιδείνωση της στεφανιαίας νόσου. Όμως δεν υπάρχουν σημαντικά βιβλιογραφικά δεδομένα τεκμηρίωσης της άποψης αυτής.

8.      Από τα εργαστηριακά ευρήματα επί υποθυρεοειδισμού, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν από καρδιολογικής πλευράς οι μεταβολές των λιπιδίων, της ομοκυστεϊνης και της CPK.

9.       Όλες οι αλλαγές της καρδιακής λειτουργίας επί υποθυρεοειδισμού ανταποκρίνονται και υποχωρούν με τη θεραπεία με T4